بررسی بیوفیزیکی ناهنجاری های سیتوژنتیکی القا شده توسط پرتوهای گاما در سلول های k562

پرتو درمانی یکی از راه های درمان سرطان است که یا به تنهایی یا به همراه دیگر شیوه های درمان تجویز می شود. پرتو درمانی ممکن است به سلول های سالم هم آسیب برساند، بنابراین دز تابشی به شکلی باید کنترل شود که با کمترین آسیب به بافت های سالم، بتواند بیشترین تخریب را بر سلول های سرطانی داشته باشد. هدف این مطالعه بررسی بیوفیزیکی ناهنجاری های سیتوژنتیکی القا شده توسط پرتوهای گاما در سلول های k562در شرایط آزمایشگاهی بود. سلول های k562 در محیط آزمایشگاه کشت داده شدند و توسط پرتو گاما ناشی از سزیم-137 روزانه یک ساعت برای 1 ، 2 و3 روز پشت سرهم تابش داده شدند. سپس زنده مانی سلول ها توسط سنجش mtt تخمین زده شد. همچنین الکتروفورز dna برای بررسی اثر تابش بر روی dna سلول های k562 انجام شد. تغییرات مورفولوژی پس از تابش بر روی سلول های k562 در زمان های متفاوت مشاهده شد. نتایج سنجش mtt در ارتباط با اثر سلول کشی تابش گاما بر روی سلول های k562 نشان می دهد که زنده مانی به مدت 1 ،2 و 3 ساعت تابش به ترتیب 91%، 88% و 83% می باشد. الکتروفورز dna: تابش گاما ساطع شده از سزیم-137 می تواند بر روی سلول های k562 آسیب برساند، و باعث ایجاد باند در تصاویر الکتروفورز شود که در روش الکتروفورز dna مشاهده شد. یافته های بدست آمده از این مطالعه نشان داد که فعالیت سلول کشی در سلول های k562 کاملاً وابسته به میزان تابش می باشد. با افزایش تابش، درصد مرگ سلول های سرطانی در مقایسه با گروه شاهد یا کنترل افزایش می یابد. همچنین نتایج حاصل نشان داد که فعالیت سلول کشی سلول هایk562 وابسته به زمان است و با گذر زمان افزایش می یابد.